Temel oldukça fakirdi. Evinde birçok şeyin eksikliğini çekiyordu.
Birgün elleri cebinde vitrinlere bakarak dolaşırken güzel bir ütüye baka kaldı.
Vitrinine bakan Temel’e yaklaşan magaza sahibi ile Temel arasında şu diyalog geçer:
-Buyrun beyefendi ne bakmıştınız
-Yoo. Öylesine bakayrım.
-Lütfen söyleyin. Yardımcı olalım.
-Ütüye baktum ama ben fakurum alamam.
İri kıyım müşterisini süzen mağaza sahibi:
-Pekala bir anlaşma yapalım kabul edermisin?
-Ne ki?
-Bak arka bölüme geçiceğiz. Sen aleti kaldıracaksın. Ben ütüyü ona asacağım taşırsa ütü senin olacak var mısın?
-Kısa bir tereddüt geçiren Temel teklifi kabul eder.
Arka bölüme geçerler. Mağaza sahibi ütüyü asar. Gerçekten ütü asılır. Sözünde duran mağaza sahibi ütüyü verir.
Büyük bir memnuniyetle evine gelen Temel, ütüyü nasıl kaldırdığını, taşıdığını gururla Fadime’ye anlatır.
Akşam yatarlar. Erkeğiyle gururlanan Fadime Temel’e sokulur. Arkasını dönen Temel hemen uykuya dalar.
Sonraki akşam Fadime yine sokulur. Temel Yine arkasını dönerek uyur.
Üç dört akşam aynı şekilde davranan Temel’e Fadime çıkışır:
-Temel Ne oldi sakatlandın mı yoksa?
Fadimeye ters bir göz atan Temel:
-Fadime bu aralar bana elleşme, kafayı çift kapılı nefis bi buzdolabına takmişim!
Yorum ekle