Merhaba dostlar,
Uzun zamandır bir yorum yapmıyordum. Artık bir yorum vakti geldi herhalde.
Bir ‘Yemekteyiz’dir gidiyor. Yarışma baya tuttu. Herkes giyiyor pijamasını, alıyor cipsini, kolasını, birasını, çayını, geçiyor evde TV’nin başına, açıyor Show TV’yi ve başlıyor insanların birbirlerine yemeğe gitmesini konu alan yarışmayı izlemeye.
Ben de izliyorum ve gerçekten çok gülüyorum. Tipler hakikaten komik ve özel seçim. Özellikle bazı laflara kopmamak elde değil. Beni en çok güldürenler şu ana kadar Hasan Bey, Naim, Sahra Hanım ve en son Garip mi ne var o oldu. Bu kadar çeşidi bir araya getirmek valla kolay değil. Sanırım bu anca bizim gazetede ya da Yemekteyiz programında olur.
Bu programın en sevdiğim yanı da nasıl iki yüzlü varlıklar olduğumuzu cümle aleme göstermesi. Millet, “Güzel olmuş, eline sağlık” diyor arkasından ağzına geleni söylüyor. Bunu yapmayan yok. Belki de format bu. Ama eminim kimse bir şey demese de bundan farklı olmazdı. İki yüzlü olmak kanımıza işlemiş bizim kardeşim. Çünkü doğruları gerçekleri belki de insanların yüzüne karşı söylemekten çekinmeye alışmışız. Belki de dedikoduyu, arkadan vurmayı daha çok seviyoruz dobra olmaktansa.
Sonuç olarak bu teoriler artabilir ama ben kendi adıma bir pay daha doğrusu kazanımlar çıkardım bu programdan. Birincisi, paran varsa dışarda yiyeceksin. İkinicisi, eve yemeğe kimseyi çağırmayacaksın. Üçüncüsü, yemekten sonra bir müzik koyup hopbidi hopbidi yapmayacaksın. Dördüncüsü, insanlar hakkında ne düşünüyorsan çekinmeden yüzüne söyleyeceksin, arkadan konuşmayacak, pislik yapmayacaksın.
İlk maddeler kolay da, son maddeyi ben yapabilir miyim. Yani şerefsize, adiye, pisliğe taşıdığı sıfatları hiç çekinmeden yüzüne karşı söyleyebilir miyim? Sanmıyorum. Çünkü ben ne olursam olayım, içimdeki iyiyi, kötüye çeviremiyorum.
Ama yine de kötü olup kazanmaktansa, iyi olup kaybetmek daha güzel…
Hoşça kalın…
Yorum ekle