Yazamıyorum

Uzun süredir yazamıyorum. Yoğunum, kargaşadayım. Ya da bu bir bahane, bilmiyorum. Tek bir şey var bildiğim, uzun süredir yazamıyorum…

İçimden gelmiyor, hissedemiyorum, körelmişim…

Belki de buralardan başka yerlere gitmişim…

Anlatacak şeyler çok, yazabilecek şeyler çok, dışarı çıksan dolaşsan, baksan neler var neler…

Örneğin bu aralar şuna taktım: “Al 1 milyon git.” İstiklal’deki Spidermanci adam. Cama ‘tak’ diye atıyor ve bağırıyor: “Eşine al, dostuna al, oğluna al, yeğenine al… Al 1 milyon git ‘tak’.”

Her seferinde diyorum içimden “Alsam mı bugün, ofise gidip cama atsam mı?” Sonra diyorum, “Allah’ın günü mü yok? Boşver yarın geçerken alırsın.” Günler birbirini kovalıyor. Ve ben Spiderman alamıyorum. Belki o adam o işten vazgeçecek, başka bir şey olacak ve ben o 1 milyonluk zevki hiçbir zaman yapamayacağım. “Şu yoğunluk geçse, ofiste her şey normalde dönse…” Bu düşünce yüzünden belki de o kadar şey erteliyorum ki, ama bildiğim tek şey var: Bu yoğunluk hiç bitmeyecek.

Bir de bizim pasajın önünde “Buyrun by retro” vardı. Frak giyen adam. Her gün önünden geçerdim. Bir kere “Naber” demedim. Sonra 1 baktım bir gün gitmiş. Ondan sonra gelenler onu arattı. Artık kimse şapkasını öne doğru eğip “Buyrun mösyö, matmazel by retro” demiyor. Şimdi Hacivat kılıklı bir adam var.  O ama stabil, sadece bağdaş kurup bekliyor. Yakında değişir…

Hayat akıp gidiyor… Fıççın var bir de… Hani şu öğle yemekleri hıncahınç dolan yer. Tek bir sokak, tamamı Fıççın. Müdavimi olduk. Sebze yiyorum.

Üzerinize afiyet, sesim çıkmadığı dönemde baya kilo aldım. Şimdi verme zamanı… Acaba kilosal problemler mi beni bezdiriyor. Sanmıyorum…

Neyse işte ben yazamıyorum…

Günlük, bu da sana kapak olsun!

29 Temmuz 2009
00.47 – Yenilevent…